"Materiały Zachodniopomorskie" dokumentują bieżące badania naukowe muzealników szczecińskich oraz środowisk współpracujących z Muzeum. Poszczególne roczniki zawierają:
– zbiór rozpraw i materiałów z zakresu archeologii, etnografii, historii, muzealnictwa, sztuki i dziedzin pokrewnych,
– odkrycia,
– recenzje i omówienia.

Więcej na mzp.muzeum.szczecin.pl.

Dwie istotne inicjatywy projektowo-budowlane zadecydowały w XVI w. o kształcie zamku, który utrzymał się do dzisiaj. Pierwszą z nich było nadbudowanie w stylu późnogotyckim drugiego piętra i zwieńczenie skrzydła południowego, datowane na 1538 r. na podstawie płyty erekcyjnej na skrzydle wschodnim, co znajduje potwierdzenie w analizie analogicznych form na terenie Pomorza Zachodniego. Drugą inicjatywą była renesansowa rozbudowa zamku po 1575 r. W międzyczasie zlikwidowano zabudowania gospodarcze wzdłuż wschodniego boku jeszcze średniowiecznego dziedzińca, wznosząc w to miejsce, zapewne przed abdykacją Barnima XI w 1569 r., skrzydło o cechach wczesnorenesansowych, o którym wiemy tylko, że biforyjne, prostokątne okna miały ceglane profilowane obramienia według zasad nowego stylu (zachowana jedna para w ścianie od strony Odry), a wnętrza kryto stropami na rzędzie słupów. Skrzydło to zostało zintegrowane architektonicznie ze skrzydłem północnym i zachodnim w trakcie renesansowej rozbudowy i w związku z tym jako całkowicie zmienione nie wnosi istotnych treści do podjętego tematu.

 

Zbigniew Radacki, Dalszy ciąg dyskusji o autorstwie rozbudowy zamku książęcego w Szczecinie w XVI w.

Spis treści

Inhaltsverzeichnis